Στο φως το πρώτο βιβλίο επισκεπτών, που ήταν ανοιχτό από το 1910 έως το 1916 και φέρει ιδιόχειρες σημειώσεις των Καζαντζάκη, Σικελιανού, Πλαστήρα κ.ά.
Τυλιγμένο στην αχλή του χρόνου, έκρυβε για έναν αιώνα ιστορίες, γνωμικά, αφιερώσεις και υπογραφές επωνύμων και ανωνύμων. Χωρίς εξώφυλλο, χωρίς πολλές επεξηγήσεις, το πρώτο βιβλίο επισκεπτών του Αρχαιολογικού Μουσείου Βόλου, που ήταν ανοιχτό από το 1910 έως το 1916, βγαίνει στο φως και αποκαλύπτει σπαράγματα της Ιστορίας, αδιάψευστους μάρτυρες του περασμένου αιώνα, μέσα από 4.500 επώνυμες υπογραφές.
Επισκέπτες κύρους, όπως ο Νίκος Καζαντζάκης, ο Αγγελος Σικελιανός, η Σοφία Σλήμαν, ο ποιητής Αγγελος Τανάγρας, ο σπουδαίος Γάλλος αρχαιολόγος Σαρλ Πικάρ, η κόμισσα Ευγενία Καπνίση από το Μόναχο, αλλά και πολιτικοί όπως ο Νικόλαος Πλαστήρας, πέρασαν από το μουσείο και άφησαν μικρή αφιέρωση με την υπογραφή τους. Γοητευμένοι από τους πρώτους θησαυρούς που ανακαλύφθηκαν και εκτέθηκαν, ανάμεσά τους και οι 422 -ακέραιες ή τμήματα- επιτύμβιες στήλες της Δημητριάδος, με ζωγραφικές παραστάσεις από την καθημερινή ζωή των νεκρών, οι επισκέπτες δεν δίσταζαν να γράψουν δυο λόγια για να δείξουν τον θαυμασμό και την υπερηφάνειά τους.
Τυλιγμένο στην αχλή του χρόνου, έκρυβε για έναν αιώνα ιστορίες, γνωμικά, αφιερώσεις και υπογραφές επωνύμων και ανωνύμων. Χωρίς εξώφυλλο, χωρίς πολλές επεξηγήσεις, το πρώτο βιβλίο επισκεπτών του Αρχαιολογικού Μουσείου Βόλου, που ήταν ανοιχτό από το 1910 έως το 1916, βγαίνει στο φως και αποκαλύπτει σπαράγματα της Ιστορίας, αδιάψευστους μάρτυρες του περασμένου αιώνα, μέσα από 4.500 επώνυμες υπογραφές.
Επισκέπτες κύρους, όπως ο Νίκος Καζαντζάκης, ο Αγγελος Σικελιανός, η Σοφία Σλήμαν, ο ποιητής Αγγελος Τανάγρας, ο σπουδαίος Γάλλος αρχαιολόγος Σαρλ Πικάρ, η κόμισσα Ευγενία Καπνίση από το Μόναχο, αλλά και πολιτικοί όπως ο Νικόλαος Πλαστήρας, πέρασαν από το μουσείο και άφησαν μικρή αφιέρωση με την υπογραφή τους. Γοητευμένοι από τους πρώτους θησαυρούς που ανακαλύφθηκαν και εκτέθηκαν, ανάμεσά τους και οι 422 -ακέραιες ή τμήματα- επιτύμβιες στήλες της Δημητριάδος, με ζωγραφικές παραστάσεις από την καθημερινή ζωή των νεκρών, οι επισκέπτες δεν δίσταζαν να γράψουν δυο λόγια για να δείξουν τον θαυμασμό και την υπερηφάνειά τους.