Επισκεφτείτε την ιστοσελίδα της ΝΤΙΝΑΣ ΔΑΣΚΑΛΟΠΟΥΛΟΥ
http://daskalopoulou.com/
΄Ισως επειδή το πολυνομοσχέδιό της αποτελεί μια «επανάσταση του αυτονόητου», όπως το χαρακτήρισε η ίδια, η υπουργός Παιδείας τον τελευταίο καιρό κυκλοφορεί με κράνος, κοιτάζει με προσοχή γύρω της όταν δίνει συνεντεύξεις σε τηλεοπτικά πλατό και υψώνει πολύ τον τόνο της φωνής για να ακουστεί πάνω από τα γιούχα.
Η έκτη κατά σειράν υπουργός του ΠΑΣΟΚ που ανέλαβε να μεταρρυθμίσει την Παιδεία, παρουσίασε την άνοιξη το «νέο σχολείο», στο οποίο θα φοιτούν από τις επόμενες ημέρες τα παιδιά. Και, παρότι στους παππούδες και στις γιαγιάδες πολλοί από τους… εκσυγχρονισμούς της κυρίας Διαμαντοπούλου θα θυμίσουν τα δικά τους σχολικά χρόνια, πρόκειται πραγματικά για ένα νέο σχολείο, που άλλο τέτοιο μεταπολιτευτικά δεν είχαμε ξαναδεί.
Το σχολείο κατά την εποχή του ΔΝΤ αλλάζει βαθιά στον πυρήνα του: από δημόσιο αγαθό -το οποίο η Πολιτεία είναι υποχρεωμένη να παρέχει στους πολίτες της- μεταβάλλεται σε μίνι επιχείρηση, που οφείλει να βρίσκει πόρους για τη λειτουργία της. Σ’ αυτήν την «επιχείρηση» θα δουλεύουν δάσκαλοι και καθηγητές, αφού περάσουν από χίλια κύματα. Και εκεί θα εκπαιδεύονται οι αυριανοί πολίτες του προτεκτοράτου της τρόικας.
΄Ηδη από το 2006 ο ΟΟΣΑ σημείωνε πως η Ελλάδα είναι από τις πρώτες χώρες στη λίστα των εκπαιδευτικών συστημάτων που εμφανίζουν μεγάλες αποκλίσεις μεταξύ σχολείων στις αποδόσεις των μαθητών, όπως είναι και μία από τις πρώτες χώρες στην κλίμακα της κοινωνικο-οικονομικής επίδρασης στην απόδοση μαθητών και φοιτητών.
Τώρα το νέο σχολείο, φθηνότερο για το κράτος και ακριβότερο για τους γονείς, θα εντείνει ακόμα περισσότερο το ταξικό χάος που θα χωρίζει τους μαθητές. Λαϊκισμός; Υπερβολή; Αν κανείς μελετήσει το νέο πολυνομοσχέδιο, θα δει ανάγλυφα το σχολείο του μέλλοντός μας. Και δεν θα έχει κανένα δικαίωμα τον επόμενο Δεκέμβρη (όποτε κι αν συμβεί) να αναρωτιέται «τι έχουν τα έρ’μα και τα σπάνε;».
ΚΑΙ ΕΓΕΝΕΤΟ Ο ΝΕΟΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΣ!
«ΜΕ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΗ ΤΟΝ ΜΑΧΟΜΕΝΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΣΤΗΝ ΤΑΞΗ, με πρωτοβουλίες αυτενέργειας και κίνητρα καινοτομίας, με τις γνώσεις που χρειάζεται για να ανταποκριθεί στην υψηλή αποστολή του και με αντίστοιχο υψηλό κύρος» (από την επίσημη παρουσίαση του νέου νόμου).
* Μαμά, όταν μεγαλώσω θα γίνω δασκάλα! Αμ’ δε! Για να γίνεις καθηγητής πρέπει να περάσεις στο πανεπιστήμιο. Μετά το πτυχίο, πρέπει να πάρεις «πιστοποιητικό παιδαγωγικής κατάρτισης» με «ξεχωριστό πρόγραμμα στο πλαίσιο των σπουδών ή μετά την αποφοίτηση ή με μεταπτυχιακό». Μετά πρέπει να δώσεις στον ΑΣΕΠ, στον οποίο «θα δοθεί έμφαση στην παιδαγωγική και γενική παιδεία και τη διδακτική ικανότητα, πέρα από το ιδιαίτερο αντικείμενο των σπουδών». Αν περάσεις στο διαγωνισμό, τότε διορίζεσαι.
* Και ύστερα από όλα αυτά, ξεμπέρδεψα; Οχι ακόμα, είναι νωρίς. Θα υπηρετήσεις για δύο χρόνια ως δόκιμος υπό τη στενή επιτήρηση κάποιου «μέντορα», έπειτα από τα οποία «θα ακολουθεί μονιμοποίηση ή μετάταξη σε άλλη υπηρεσία του υπουργείου Παιδείας». Τι ακριβώς θα περιλαμβάνει ο ομιχλώδης νέος θεσμός του μέντορα; Ποιος θα είναι ο ακριβής ρόλος του, τα προσόντα του, ο τρόπος επιλογής του, η συμμετοχή του ή μη στην αξιολόγηση των νεοδιοριζομένων; Αγνωστοι αι βουλαί του υπουργείου.
Αν, πάλι, ήσουν ωρομίσθιος ή αναπληρωτής, ας πρόσεχες. Μερικές εκατοντάδες τυχεροί θα βρουν τον μέντορά τους. Οι υπόλοιποι, σπίτια σας.
* Εντάξει, δεν με απασχολεί τίποτα από όλα αυτά. Εγώ είμαι μόνιμος. Το ωράριο των εκπαιδευτικών επιμηκύνεται, καθώς στο πολυνομοσχέδιο προβλέπεται ότι «θα εξαντληθεί κάθε δυνατότητα ανάθεσης εκπαιδευτικού έργου, καθώς και η δυνατότητα των 5 ωρών υπερωρίας».
Διά στόματος υπουργού όλα είναι γλαφυρότερα: «Δηλαδή, θα εξαντληθεί το ωράριο, θα μπορούν να υπάρξουν υπερωρίες, δεν θα υπάρχουν υπεράριθμοι, οι αποσπασμένοι θα γυρίσουν στις τάξεις τους, οι εκπαιδευτικοί θα μπορούν να διδάξουν και άλλα μαθήματα εκτός από τη στενή ειδικότητά τους, θα μεταφέρουμε εκπαιδευτικούς όπου χρειάζεται από τη δευτεροβάθμια στην πρωτοβάθμια – δηλαδή, μία καθηγήτρια αγγλικής φιλολογίας να μπορεί να διδάξει στο ολοήμερο όπου θα κάνει αγγλικά το απόγευμα».
* Δεν πειράζει, εγώ δουλεύω σε ιδιωτικό. Οχι πολλά, μόνο καμιά 30αριά χρόνια πίσω γυρίζει τους εκπαιδευτικούς των ιδιωτικών σχολείων το πολυνομοσχέδιο. Τώρα επιτρέπονται οι αναιτιολόγητες απολύσεις με διευθυντικό δικαίωμα.
Αντίο, παιδαγωγική ελευθερία• αντίο, αξιοπρέπεια• αντίο, ελευθερία της έκφρασης• δεν θα σας ξεχάσουμε ποτέ! Κατά τα άλλα, εκπαιδευτικοί λειτουργοί που υπογράφουν και εκδίδουν δημόσια έγγραφα και πιστοποιητικά (απολυτήρια, βαθμολογίες κ.λπ.), τα οποία οδηγούν ακόμα και σε διορισμό στο Δημόσιο, θα εργάζονται χωρίς καμία πίεση (και τα τούβλα θα αυξάνονται).
ΚΑΙ ΕΓΕΝΕΤΟ ΤΟ ΝΕΟ ΣΧΟΛΕΙΟ!
«Το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα όχι μόνο συντηρεί και αναπαράγει ανισότητες αλλά και δεν είναι ανταγωνιστικό, τόσο στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ενωσης όσο και στο διεθνή χώρο. [...] Στο Νέο Σχολείο υπηρετούνται οι εκπαιδευτικοί στρατηγικοί στόχοι, κοινοί σε όλη την Ε.Ε.: η προώθηση της διά βίου μάθησης, η βελτίωση της ποιότητας της παρεχόμενης εκπαίδευσης, η προαγωγή της κοινωνικής συνοχής και της ενεργού συμμετοχής στα κοινά, η ενίσχυση της καινοτομίας, δημιουργικότητας και επιχειρηματικού πνεύματος» (από την επίσημη παρουσίαση του νέου νόμου).
Θαυμάσια όλα αυτά, αλλά έχετε άγνωστες λέξεις; Ή, σωστότερα, δεν αντιλαμβάνεστε πώς ένα σχολείο μπορεί να είναι ανταγωνιστικό ή να αναπτύξει επιχειρηματικό πνεύμα; Μα με το νέο πολυεργαλείο της αυτοαξιολόγησης!
Το κάθε σχολείο θα συντάσσει κάθε χρόνο μια έκθεση, την οποία θα αναρτά στο διαδίκτυο και θα τη δημοσιοποιεί στους γονείς και στον σχολικό σύμβουλο. Εκεί θα αναλύονται οι στόχοι και οι επιδόσεις του σε σχέση με:
* τους πόρους της σχολικής μονάδας (Σ.Μ.) – υλικοτεχνική υποδομή, οικονομικοί πόροι, ανθρώπινο δυναμικό,
* τη διοίκηση της Σ.Μ. (συντονισμός σχολικής ζωής, διαμόρφωση – εφαρμογή σχολικού προγράμματος, αξιοποίηση μέσων και πόρων),
* την υλοποίηση του προγράμματος χωρίς απώλεια διδακτικών ωρών,
* το κλίμα και τις σχέσεις μεταξύ των παραγόντων της εκπαιδευτικής κοινότητας,
* το συνολικό πρόγραμμα κοινωνικής, πολιτιστικής, περιβαλλοντικής δράσης του σχολείου,
* τις εκπαιδευτικές διαδικασίες και τις καινοτομικές δράσεις του σχολείου σε όλους τους τομείς.
* τα αποτελέσματα (φοίτηση, επίδοση, ατομική – κοινωνική ανάπτυξη μαθητών).
Σε απλά ελληνικά, τα παραπάνω συνοψίζονται στα εξής:
Τα σχολεία θα κατηγοριοποιούνται σε καλά και κακά ανάλογα με το αν γίνονται καταλήψεις, αν ο διευθυντής έχει επιβάλει κλίμα σιωπής (αν απεργούν οι καθηγητές), αν οι μαθητές στο Κερατσίνι προχωρούν σε εκπαιδευτικούς στόχους όσο οι μαθητές στην Κηφισιά και αν τα παιδιά των ανέργων στο Πέραμα έχουν την ίδια κοινωνική ανάπτυξη με τα παιδιά στη Βούλα.
«Το Νέο Σχολείο συνδέεται με τις τοπικές κοινωνίες. Είναι το σχολείο, όπου θεσμικό και ουσιαστικό ρόλο έχουν όλοι: οι εκπαιδευτικοί, οι γονείς, οι ίδιοι οι μαθητές, η τοπική αυτοδιοίκηση» (από την επίσημη παρουσίαση του νέου νόμου).
Αντιγράφουμε από την έκθεση αυτοαξιολόγησης ερωτήσεις οι οποίες θα πρέπει να απαντηθούν:
* Οι διαθέσιμοι οικονομικοί πόροι επαρκούν για την υποστήριξη της παιδαγωγικής εργασίας στο σχολείο;
* Οι διαθέσιμοι οικονομικοί πόροι επιτρέπουν τη διαμόρφωση των κατάλληλων συνθηκών για την ανάπτυξη της σχολικής ζωής;
* Ο Δήμος ή η Κοινότητα υποστηρίζει οικονομικά το σχολείο;
* Ο Σύλλογος Γονέων/Κηδεμόνων ενισχύει οικονομικά το σχολείο;
* Η Σχολική Επιτροπή ανταποκρίνεται στα αιτήματα του σχολείου;
Και επειδή οι διαθέσιμοι οικονομικοί πόροι δεν θα επαρκούν, ούτε οι υπερχρεωμένοι δήμοι θα υποστηρίζουν οικονομικά το σχολείο, φαντάζεστε ποιος είναι ο αδύναμος κρίκος. Καλού-κακού, αγοράστε από τώρα του παιδιού ένα έξτρα μπουφάν…
«ΔΗΜΟΣΙΑ, ΔΩΡΕΑΝ ΚΑΙ ΥΨΗΛΗΣ ΠΟΙΟΤΗΤΑΣ ΠΑΙΔΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ. Κεντρική προγραμματική δέσμευση του ΠΑΣΟΚ. Η επιλογή αυτή αντανακλά τη βαθιά μας πεποίθηση πως το κλειδί για την αναπτυξιακή προοπτική, τη συνολική και ατομική πρόοδο είναι η παιδεία» (από την επίσημη παρουσίαση του νέου νόμου).
Πραγματικά, το επίπεδο θα είναι πολύ υψηλό σε τάξεις με 30 μαθητές…
ΚΑΙ ΕΓΕΝΕΤΟ Ο ΝΕΟΣ ΜΑΘΗΤΗΣ
«ΠΡΩΤΑ Ο ΜΑΘΗΤΗΣ. Είναι η νέα αντίληψη στο Νέο Σχολείο που οραματιζόμαστε. Ξεκινάμε από το άλφα, όπως λέμε ΑΝΑΒΑΘΜΙΣΗ. Προσαρμόζουμε το ελληνικό σχολείο στις ανάγκες της σύγχρονης εποχής» (από την επίσημη παρουσίαση του νέου νόμου).
* Περισσότερες ώρες από κάθε άλλο μαθητή της Α’ και της Β’ τάξης του Δημοτικού στις χώρες του ΟΟΣΑ θα κάνουν μάθημα τα Ελληνόπουλα, αφού το πρόγραμμα διδασκαλίας αυξάνεται κατά 40%, στα 800 ολοήμερα σχολεία που θα λειτουργήσουν σε πρώτη φάση πιλοτικά. Τα εξάχρονα, που δυσκολεύονται ακόμα και να κάθονται πολλές ώρες, θα κάνουν εφτά ώρες μάθημα! Μετά το τέλος του υποχρεωτικού ωραρίου, τα παιδιά θα τρώνε το φαγητό που έφεραν από το σπίτι τους, φυσικά πάνω στο ίδιο θρανίο (στα περισσότερα σχολεία δεν υπάρχουν τραπεζαρίες) και, αμέσως μετά, το σούπερ πιτσιρίκι θα κάνει δίωρο πρόγραμμα. Σύμφωνα με στοιχεία του ΟΟΣΑ, τα παιδιά ηλικίας από 7 έως 8 ετών στην Αυστραλία κάνουν μάθημα 954 ώρες το χρόνο, στην Ολλανδία 940, στη Φινλανδία 608. Στην Ελλάδα τα παιδιά θα έχουν 1.274 ώρες!
* Ο σούπερ έλληνας μαθητής θα διδάσκεται κομπιούτερ και αγγλικά από την Α’ Δημοτικού (είναι γνωστή, άλλωστε, η θέση της υπουργού για καθιέρωση της αγγλικής ως δεύτερης επίσημης γλώσσας του κράτους). Σύμφωνα με στοιχεία από το πρόγραμμα του υπουργείου «Ευρυδίκη», στο Βέλγιο, στην Πολωνία, στην Ισλανδία, στην Πορτογαλία και στη Σλοβακία η διδασκαλία των αγγλικών ξεκινά από 10 ετών. Στη Σλοβενία, στην Κύπρο, στη Λιθουανία, στη Ρουμανία, στη Δανία, από 9 ετών. Σε μικρότερη ηλικία αρχίζει μόνο στη Νορβηγία, στην Ιταλία και στη Μάλτα.
Υπάρχουν, βέβαια, και κάποια ψιλοπράγματα που δεν απασχόλησαν το πολυνομοσχέδιο για το «νέο σχολείο»: η ανεπαρκής σχολική στέγη, η υποτυπώδης προσχολική αγωγή, η σχολική διαρροή, ο λειτουργικός αναλφαβητισμός και η χαμηλή συμμετοχή στη διά βίου μάθηση, η υποβάθμιση του περιεχομένου και της προοπτικής των σπουδών και των πτυχίων, η ανύπαρκτη (πρακτικά) έρευνα.
Ισως να πέφτουν πολλά όλα αυτά σε μια χώρα-προτεκτοράτο• στην Ελλάδα είμαστε όλοι πειραματόζωα• τι να την κάνουμε την έρευνα;
Σημασία έχει πως η κυβέρνηση, πιστή στις επιταγές της τρόικας, εφαρμόζει τη συνταγή που η Παγκόσμια Τράπεζα υποδεικνύει ήδη από το 1991: «Η παροχή εκπαιδευτικών υπηρεσιών σε όλο τον πληθυσμό δεν είναι δυνατόν να συντηρηθεί οικονομικά. Η οικονομική βιωσιμότητα απαιτεί από τις κυβερνήσεις να μετατρέψουν τις δημόσιες υπηρεσίες από δωρεάν σε υπηρεσίες επί πληρωμή».
Και πόσο τραγικά επίκαιρη ακούγεται σήμερα η Ρόζα Ιμβριώτη, που έγραφε το 1956, «Το σχολείο ασφυκτιά με την ολοένα αυξανόμενη μείωση των δαπανών για την παιδεία. Εχουμε το μικρότερο ποσοστό για την εκπαίδευση. Ο λαός μας βυθίζεται σε βαθύ πνευματικό σκοτάδι»!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου